Κινηματογραφική προβολή την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Κινηματογραφική Λέσχη Σπάρτης «Ρόδον»
Με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Την Δευτέρα στις 17 Νοεμβρίου και ώρα 8:00 το βράδυ
στο Εργατικό Κέντρο Σπάρτης
προβάλλουμε την ταινία:
"Οι κυνηγοί"

Σκηνοθεσία: Θ. ΑγγελόπουλοςΣενάριο: Θ. Αγγελόπουλος, Στρατής ΚαρράςΗθοποιοί: Βαγγέλης Καζάν, Μπέτυ Βαλάσση, Γ. Δάνης, Μαίρη Χρονοπούλου, Ηλίας Σταματίου, Αλίκη Γεωργούλη, Νίκος Κούρος, Εύα Κοταμανίδου
Ελλάδα 1977Διάρκεια: 165’

ΥπόθεσηΠαραμονή Πρωτοχρονιάς του 1977, μια ομάδα κυνηγών βρίσκει στην περιοχή κοντά στη λίμνη των Ιωαννίνων, μέσα στο πυκνό χιόνι, το πτώμα ενός αντάρτη του Εμφυλίου. Το αίμα τρέχει ακόμα φρέσκο απ' την πληγή του, παρ' όλο που έχουν περάσει κοντά τριάντα χρόνια. Οι κυνηγοί, όλοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, πολιτικής και οικονομικής (μαζί τους, όμως, κι ένας «ανανήψας "αριστερός"»), μεταφέρουν το πτώμα στο ξενοδοχείο τους, όπου και θα περάσουν μια νύχτα Πρωτοχρονιάς γεμάτη απ' τα φαντάσματα της ιστορικής τους συνείδησης και το φόβο του παρελθόντος. Μπροστά σ' ένα μεγάλο δικαστήριο της Ιστορίας, που λαμβάνει χώρο στη σάλα χορού του ξενοδοχείου, οι καταθέσεις τους μετατρέπονται σε ζωντανούς εφιάλτες της συλλογικής τους συνείδησης. Προς το τέλος της ταινίας, ο αντάρτης ζωντανεύει μέσα στη φαντασία των τρομοκρατημένων κυνηγών, μετατρέπεται σ' ένα είδος εκδικητή της επανάστασης. Αφού ακούσουν απ' τα χείλη του την καταδικαστική απόφαση, οι αστοί εκτελούνται, για να ξεσηκωθούν, βγαίνοντας από ένα άσχημο όνειρο. Το πτώμα θα επιστρέψει στο χιόνι, και οι κυνηγοί θα συνεχίσουν την πορεία τους στο κατάλευκο τοπίο.
Είπαν για τους Κυνηγούς:

«Η εθνική συνείδηση των νεοελλήνων είναι ομιχλώδης. Ο Αγγελόπουλος μας το έδειξε αυτό καθαρά στους Κυνηγούς, τη μεγάλη του ταινία για μένα. Εκεί, δεν είναι το φάντασμα της ιστορίας που ενεργεί απ’ το παρασκήνιο ως συνήθως στην Ελλάδα, είναι το φάντασμα της ιστορίας που έρχεται στο προσκήνιο και παίρνει τη θέση της κυρίως ειπείν ιστορίας. (Σε τούτον τον τόπο, υπάρχει πάντα ένα θαμμένο μέσα στα χιόνια πτώμα αντάρτη, που τρομοκρατεί από κει σταθερά της ιστορίας που δημιούργησαν με τη βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ, του Δόγματος Τρούμαν, του στρατηγού Βαν Φλητ και γενικά όλων των συμμάχων, παλιότερων και νεότερων, που ανέλαβαν να συντηρούν με ενέσεις την πάντα ασθενούσα «εθνική μας συνοχή»).

Το ιστορικό τοπίο των Κυνηγών λοιπόν είναι κι αυτό ένα τοπίο στην ομίχλη. Μόνο που εκεί το θαύμα δε γίνεται και το παραπέτασμα της ομίχλης δε σχίζεται.

Βασίλης Ραφαηλίδης, «Η ομιχλώδης Ελληνικής ιστορία στις ταινίες του Αγγελόπουλου»

«Μικροαστοί και μεσοαστοί όλοι τους. Το κυνήγι έχει προαχθεί σε σπορ. Δεν έχει σημασία η πρότερη κοινωνική προέλευση ούτε η ιδεολογία του καθενός απ’ τους συνοδοιπόρους και συνδαιτυμόνες. Στρατιωτικοί, νεόπλουτοι, μετανοιωμένοι κομμουνιστές, πολιτικοί καριερίστες, κεντροδεξιοί, φασίστες και βασιλόφρονες.»

«Ο ταξικός εχθρός ηττήθηκε ιστορικά αλλά είναι παρών κοινωνικά. Οι Κυνηγοί είναι μια εμπειρική ταινία όχι μια ψυχαναλυτική. Τα ονόματα των ανθρώπων συμπίπτουν με την ιδιότητά τους. Ξενοδόχος, βιομήχανος, γυναίκα του βιομήχανου…»

«Τα λόγια που τους ξεφεύγουν είναι ελάχιστα. Κάτι ανάμεσα σε μονόλογο, κραυγή, διαταγή, υπαγόρευση ή ψίθυρο. Διάλογοι δεν υπάρχουν ουσιαστικά.»

Θόδωρος Κολοβός, «Θόδωρος Αγγελόπουλος»

«Οι ‘Κυνηγοί’ αντικατοπτρίζουν το πώς ένας άντρας της γενιάς μου βλέπει την ελληνική ιστορία, μια ιστορία η συνέχιση της οποίας δένεται με τα χρόνια της ζωής μου. Είναι μια μελέτη της ιστορικής συνείδησης της ελληνικής μπουρζουαζίας. Στην Ελλάδα, η άρχουσα τάξη φοβάται την ιστορία και, γι’ αυτόν τον λόγο, την κρύβει. Οι ‘Κυνηγοί’ ξεκινούν από αυτόν τον συλλογισμό.»

Θόδωρος Αγγελόπουλος από το “Theo Angelopoulos: The Films”

«Οι Μέρες του 36, μαζί με τον Θίασο και τους Κυνηγούς είναι για μένα μια προσπάθεια να καταλάβω (την ιστορία).»

Θόδωρος Αγγελόπουλος από το «Το παρελθόν ως ιστορία, το μέλλον ως φόρμα» του Κωνσταντίνου Θέμελη

«Οι Κυνηγοί του τίτλου συναντούν την Ιστορία. Η Ιστορική ενοχή, παρόλο που δεν αναγνωρίζεται από την Ιστορία τους για να μην ταράξει τη φαινομενική ηρεμία του παρόντος, εμφανίζεται σαν φάντασμα που τους στοιχειώνει στο πρόσωπο του νεκρού αντάρτη, που του κλέψανε τη δικιά του Ιστορία.»

Βασίλης Ραφαηλίδης «Ταξίδι στο Μύθο»

https://www.youtube.com/watch?v=ohpxKj5UYxY